มองไปมุมใดของสังคมก็ตาม คุณคงเคยเห็นคนที่ต้องการความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครเหลียวมองเลย เลื่อนสายตาอีกนิดก็เห็นเด็กตัวเล็กวัยเรียนรู้กำลังจ้องมองการกระทำของคนในสังคมด้วย ในความคิดคุณ คนเหล่านี้กำลังเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับเด็ก เด็กคนนั้นอาจโตขึ้นมาพร้อมกับคำว่า “ฉันไม่เดือดร้อนจะยุ่งทำไม” หรือขาดความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อเพื่อนร่วมโลก ของแบบนี้ครอบครัวคือตัวการสำคัญในการสอนให้เด็กรู้จักการมีน้ำใจ การแบ่งปัน และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และไม่ต้องกังวลด้วยว่าลูกน้อยจะเลียนแบบคนในสังคมมากกว่าคนในครอบครัว
3 วิธีสอนให้ลูกรู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือคนอื่น
1.เลี้ยงอาหารคนยากไร้:
ทุกสิ้นปีหรือวันสำคัญของบริษัท หรือวันเด็กของปีก็ตาม จะมีการรวมตัวของเพื่อนร่วมงานไปเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า พร้อมขนมและของเล่นอีกมากมาย คุณแม่และคุณพ่ออาจพาน้อง ๆ ไปร่วมด้วยได้ หรือบอกให้ลูกรู้จักการแบ่งปันของเล่นที่ไม่ได้เล่นอีกแล้วให้คนอื่นต่อไป แต่ก่อนจะนำสิ่งของไปให้คนขาดโอกาสอื่น ๆ ต้องถามลูก ๆ ว่ายังเล่นหรือเปล่า และให้เหตุผลว่าทำไมคุณแม่จึงจัดของเหล่านี้ให้คนด้อยโอกาสด้วย น้อง ๆ จะเข้าใจได้ง่าย
2.พบปะคุณตาคุณยาย:
แทนที่วันหยุดสุดสัปดาห์จะไปท่องเที่ยวหรือเดินห้าง เปลี่ยนเป็นเดินทางไปพบผู้หลักผู้ใหญ่ หรือไปเยี่ยมผู้สูงอายุที่บ้านพักคนชราก็ได้ ให้เขามีโอกาสพูดคุยกับคนต่างวัย และเรียนรู้ที่จะสุขใจด้วยการให้แทนการรับ
3.เริ่มง่าย ๆ ที่บ้านเรา :
จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เช่น คุณแม่กำลังปลูกต้นไม้หรือรดน้ำต้นไม้ ลองให้ลูกน้อยได้มีส่วนช่วยเหลือมากขึ้น หรือครอบครัวที่มีทายาทสองคน การฝึกการแบ่งปันยิ่งง่าย พี่ต้องรู้จักแบ่งของเล่นให้น้อง น้องก็ควรเรียนรู้ที่จะให้พี่เล่นด้วยกัน ให้พี่น้องได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกันก็เป็นพื้นฐานที่ดีแล้ว
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความมีน้ำใจ และรู้จักช่วยเหลือผู้อื่น ครอบครัวต้องเป็นต้นแบบให้เด็ก ๆ ได้เห็น และให้เขาได้ลองช่วยเหลือคนอื่นด้วย มิใช่สอนแค่ทฤษฎีแต่ไม่ปฏิบัติ หากเป็นแบบนั้นการสั่งสอนก็สูญเปล่าค่ะ
เรื่องอื่นๆที่เราแนะนำสำหรับคุณ