น้ำคร่ำ คือ น้ำที่อยู่ในมดลูกของคุณแม่ตั้งครรภ์ ทารกจะเจริญเติบโตและลอยอยู่ในถุงน้ำคร่ำ นั่นเอง ส่วนเรื่องที่มาของน้ำคร่ำนั้นจะแตกต่างกันไปในแต่ละช่วงอายุครรภ์ของคุณแม่ค่ะ
ในช่วงแรก น้ำคร่ำ จะมาจากน้ำเหลืองในเลือดของคุณแม่ พอในช่วง 3-4 เดือน น้ำคร่ำจะซึมผ่านทางผิวหนังของลูก ในช่วงนี้จะมีน้ำคร่ำประมาณ 50-80 มิลลิลิตร และช่วงหลังจาก 4-5 เดือนไปแล้ว ไตของลูกทำงานได้สมบูรณ์ ลูกก็จะปัสสาวะออกมาผสมรวมกับน้ำคร่ำด้วย ในช่วงนี้จะมีน้ำคร่ำประมาณ 150-200 มิลลิลิตร และเมื่อใกล้คลอดน้ำคร่ำจะมีมากถึง 1 ลิตรค่ะ
ส่วนประกอบสำคัญของน้ำคร่ำ คือ น้ำ ประมาณ 98 เปอร์เซ็นต์ และ สารอาหารต่าง ๆ คือ โปรตีน กรดยูริค สารยูเรีย รวมทั้งขี้ไคลของทารก ขนอ่อน เส้นผม และปัสสาวะของทารกด้วย น้ำคร่ำจะไหลเวียนอยู่ตลอดเวลา ลูกจะลอยอยู่ในน้ำคร่ำ บางทีก็ฉี่บางทีก็กินน้ำคร่ำและฉี่ออกมา ในน้ำคร่ำลูกสามารถทำการฝึกหัดหายใจเอาน้ำคร่ำเข้าไปในปอด โดยน้ำคร่ำจะไปดันให้ปอดขยาย ช่วยให้ปอดเจริญเติบโตได้ดีอีกด้วย
น้ำคร่ำ มีความสำคัญมากนอกจากลูกจะลอยไปลอยมาในน้ำคร่ำแล้ว น้ำคร่ำยังมีหน้าที่ดังนี้
- ป้องกันการกระทบกระเทือนจากภายนอกก่อนจะถึงตัวลูก
- เมื่อถุงน้ำคร่ำโตขึ้นลูกก็สามารถขยับแขนขาไปได้หลายทิศทางตามที่ลูกต้องการ ทำให้กล้ามเนื้อของลูกได้พัฒนาตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา
- น้ำคร่ำ เป็นแหล่งระบายของเสีย และเป็นแหล่งอาหารของทารกในครรภ์
- น้ำคร่ำช่วยปรับอุณหภูมิในมดลูกให้เหมาะสมกับทารก
ทีนี้ก็ทราบกันแล้วนะคะ ว่าน้ำคร่ำที่หล่อเลี้ยงอยู่ในมดลูกของคุณแม่ตั้งครรภ์นั้นไม่ใช่น้ำธรรมดา ๆ เพราะมีหน้าที่หลายประการ รวมทั้งยังเป็นสัญญาณเตือนอันตราย ต่อทั้งตัวคุณแม่และทารกในครรภ์ด้วย การตั้งครรภ์ที่มีน้ำคร่ำมากหรือน้อยเกินไป มักเป็นตัวบ่งบอกว่า ทารกในครรภ์อาจจะพิการหรือมีการเจริญเติบโตที่ไม่ดี ดังนั้นคุณแม่ควรสอบถามคุณหมอทุกครั้งถึงปริมาณน้ำคร่ำ และวิธีการบำรุงครรภ์ให้ถูกวิธีค่ะ
เรื่องอื่นๆที่เราแนะนำสำหรับคุณ